การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศพม่า ม.2

            สันนิษฐานว่าพระพุทธศาสนาได้เข้ามาในประเทศพม่า สมัยเดียวกับประเทศไทย คือ ประมาณก่อน พ.ศ. 300  โดยพระเจ้าอโศกมหาราช ได้ส่งสมณฑูต คือ พระโสณะและพระอุตระ เข้ามาเผยแผ่พระพุทธศาสนาในสุวรรณภูมิ  ประมาณ  พ.ศ. 234 - 235 

            พระพุทธศาสนาที่เข้ามาในระยะแรกเป็นแบบนิกายเถรวาท หรือหินยาน  ประดิษฐานอยู่ในพม่าใต้ คือ มอญในครั้งนั้น  มีเมืองหลวงคือเมืองสะเทิมหรือสุธรรมบุรี   ส่วนพม่าเหนือมีเมืองพุกามเป็นเมืองหลวง  ได้รับเอาพระพุทธศาสนาแบบมหายาน หรืออาจริยวาทซึ่งเผยแผ่มาจากแคว้นเบงกอลและโอริสสาของอินเดีย

            ประมาณพุทธศตวรรษ  ที่ 16 (พ.ศ. 1587)  พระเจ้าอนุรุทธมหาราช หรือ อโนรธามังช่อ  ขึ้นครองราชย์ พระองค์ทรงรวบรวมดินแดนของพม่าให้เป็นแผ่นดินเดียวกัน  และทรงสถาปนาเมืองพุกามขึ้นเป็นธานี  และพระองค์ทรงศรัทธาเลื่อมในในนิกายเถรวาทมากกว่ามหายาน  จึงได้ส่งพระราชสาสน์ไปถึงพระเจ้ามนูหะ ผู้ครองเมืองสุธรรมวดี ทูลขอพระไตรปิฏกไปยังเมืองพุกามแต่ว่าพระเจ้ามนูหะไม่ยินยอม  จึงเกิดการสู้รบกัน และพระเจ้าอนุรุทธะทรงชนะแล้วได้ทำลายเมืองสุธรรมวดี และนำพระสงฆ์มอญและพระไตรปิฎกขึ้นไปเมืองพุกาม   ส่งผลให้พระพุทธศาสนานิกายเถรวาทได้แผ่ขยายไปทั่วอาณาจักรพม่านับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา 

            ใน  พ.ศ. 1733  ในสมัยพระเจ้านรปติสิทธุ  ได้ส่งพระภิกษุสามเณรไปนำเอาพระพุทธศาสนาแบบลังกามาเผยแผ่ในพม่า พ.ศ.1827 - 1830 พม่าถูกรุกรานจากพวกมองโกล   ทำให้อาณาจักรต่างๆ แยกตัวเป็นอิสระ  โดยเฉพาะมอญ พระพุทธศาสนาจึงเสื่อมลง 

            สมัยพระเจ้าธรรมเจดีย์  (พ.ศ. 2003 – 2004)  ขึ้นครองราชย์  ได้เริ่มฟื้นฟูพระพุทธศาสนาใหม่  ได้ส่งพระสงฆ์และฆราวาสเดินทางไปลังกา  แล้วไปบวชใหม่ และนำพระพุทธศาสนากลับมาเมืองพม่าอีก   หลังจากนั้นพระพุทธศาสนาในพม่าก็มีความเจริญและเสื่อมลงสลับกันไปตามเหตุการณ์บ้านเมือง  

        

            พระพุทธศาสนาได้รับการทำนุบำรุงอีกครั้งหนึ่งในสมัยพระเจ้ามินดง  (พ.ศ. 2395 – 2420)  พระองค์ได้ทรงเป็นองค์อุปถัมภ์ในการการทำสังคายนาพระธรรมวินัยครั้งที่ 5  ณ เมืองมัณฑเลย์ และให้จารึกพระไตรปิฎกลงบนแผ่นหินอ่อน และทำสถูปครอบไว้  ซึ่งขณะนี้ยังปรากฏอยู่ที่เชิงเขาเมืองมัณฑะเล

            พ.ศ. 2429  พม่าตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ สถาบันกษัต-ริย์ถูกล้มลง ส่งผลให้พระพุทธศาสนาได้รับการกระทบกระเทือนไปด้วย  แต่ว่าชาวพม่าก็ยังเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาอยู่

            พ.ศ. 2491  พม่าได้รับเอกราช  พระพุทธศาสนาได้รับการทะนุบำรุง  

             พ.ศ. 2493  ได้ทำการสังคายนาพระไตรปิฎก  โดยอาราธนาพระจากประเทศอินเดีย ลังกา เนปาล ไทย กัมพูชา ลาว และปากีสถาน  ไปทำสังคายนาร่วมกับพระสงฆ์พม่าอีก  500  รูป

            พ.ศ. 2504  รัฐบาลออกกฎหมายรับรองให้พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ ตั้งแต่นั้นมา

ที่มา http://www.thaidhammajak.com/webboard/detail.php?question_id=12323